Dlaczego nie czytał i dlaczego zmusza się, by czytać - wynurzenia Henry'ego Perowne, bohatera "Soboty" Iana McEwana.

            Tydzień minął, chociaż trochę mi się tym razem już dłużył przez brak dostępu do internetu. Tym bardziej, że i czytać za bardzo nie miałam jak, gdyż najważniejsze w moich zajęciach jest oprócz opieki dotrzymywanie towarzystwa mojej drogiej teściowej. Wpadłam do domu tylko na niedzielę, jutro znów znikam, a tu zamęt remontowy, który pozbawił mnie dostępu do mojego komputera a na laptopie córki nie bardzo umiem się poruszać, i na dodatek nie mam dostępu do swoich zdjęć a szkoda, bo chciałam pokazać coś z nowych.
        Opowiadania Johna Updike, z których fragment zamieszczałam skończyłam czytać i jestem w trakcie czytania "Soboty"  Iana McEwana. To pierwsza książka tego pisarza w historii mojego czytelnictwa / "Pokutę", znam tylko z filmu/ i muszę przyznać, że już dałam się porwać temu co i jak pisze, i cieszę się  na  "Amsterdam", który też mam.

Albatros - 2005 r.

Niestety na razie nie może powstać post o żadnej z książek, o których chciałabym cokolwiek napisać, ale podzielę się  fragmentem "Soboty", w którym bohater powieści zastanawia się nad swoim czytelnictwem :

            " To prawda, zakończył ten tydzień kompletnie skonany. Wrócił do pustego domu i położył się w wannie z książką, zadowolony, że nie musi z nikim rozmawiać. To jego oczytana córka Daisy przysłała mu biografię Darwina, mająca coś wspólnego z powieścią Conrada, którą powinien przeczytać i do której jeszcze się nie zabrał - morskie podróże, bez względu na to, jak bardzo doniosłe, raczej go nie interesują. Już od kilku lat Daisy walczy z jego, jak to określa, zdumiewającą ignorancją, wypełniając luki w literackiej edukacji ojca i karcąc go za brak smaku i wrażliwości. Ma rację - idąc bezpośrednio ze szkoły na akademię medyczną, harując później jak niewolnik na stażu i godząc totalne zaabsorbowanie neurochirurgią z ojcowskimi obowiązkami, przez piętnaście lat nie tknął chyba ani jednej niemedycznej książki. Z drugiej strony uważa, że obejrzał tyle śmierci, strachu, odwagi i cierpienia, że starczyłoby tego na pół tuzina literatur. Mimo to godzi się na jej listy lektur - to sposób na zachowanie z nią kontaktu w okresie, gdy Daisy oddala się od rodziny i staje się nieznaną kobietą na podparyskim przedmieściu; dziś wieczorem po raz pierwszy od sześciu miesięcy odwiedzi dom - to kolejny powód jego euforii.
             Ma zaległości w lekturze. Kontrolując jednym palcem dopływ ciepłej wody, nieuważnie czytał o pośpiechu z jakim Darwin kończył O powstawaniu gatunków , o ostatnich stronach tego dzieła, poprawianych w późniejszych wydaniach. Jednocześnie słuchał wiadomości radiowych. Flegmatyczny pan Blix ponownie zwrócił się do ONZ - panuje powszechnie wrażenie, że podważył argumenty zwolenników wojny. Po chwili, przekonany, że niczego nie zrozumiał, Perowne wyłączył radio, przerzucił z powrotem kartki i zaczął czytać od początku. Ta biografia budziła w nim chwilami przyjemną nostalgię za zieloną, poczciwą Anglią, kiedy indziej przygnębiał go fakt, że można zawrzeć na kilkuset stronach całe życie - zamknąć je w słoikach niczym domowej roboty czatni".[str.12-13]