Moja wyprawa do kina na Les Miserables czyli Nędzników-na podstawie powieści Wiktora Hugo. )

  Przedwczoraj wreszcie od wielu, wielu lat wybrałam się po raz pierwszy do kina, i to tylko dzięki temu, że córka mnie wyciągnęła, gdyż niełatwo mi się z domu wybrać, a co dopiero aż do miasta Kraka, które oddalone jest od mojej miejscowości o 78 km. 

photo własne

     W latach młodości byłam wielką fanką kina i nie opuszczałam prawie żadnej premiery filmowej, ale wtedy mieszkałam w mieście  i do kina się szło a nie robiło wyprawy. Możliwość oglądania filmów w telewizji lub  na DVD sprawiła, że kino, do którego trzeba było się wybrać, zeszło u mnie  całkowicie na boczny plan, na lata.
     Ten wczorajszy wypad  do kina to historyczny moment w życiu moim i mojej córki, gdyż pewno dla wielu byłoby to nie do uwierzenie, ale było to pierwszy wspólnie oglądany film w kinie. Mam nadzieję, że nie ostatni, gdyż po wczorajszym seansie nabrałam znów ochoty na filmy oglądane na dużym ekranie, tyle że w kinach bliżej domu.

      A filmem,  który sprawił, że dałam się córce wyciągnąć z pieleszy domowych w zimie i to tak daleko  jest film, którego oglądanie na małym ekranie telewizora  nie byłoby żadną przyjemnością ani dla oka, ani dla ucha. Film z nominacjami do tegorocznych Oskarów, m.in. w kategorii najlepszy film roku, oparty na motywach powieści Wiktora Hugo" Nędznicy",  zatytułowany "Les Miserables", jednym słowem "Nędznicy".

źródło

    Adaptacja "Nędzników" w wersji musicalowej, której trochę się obawiałam jest,dla mnie osobiście,rewelacyjna.

    Historia Jeana Valjeana, człowieka, który za kradzież bochenka chleba został skazany na 20 lat galer, a później przez resztę swego życia ścigany był przez nieprzejednanego stróża prawa Javerta, przedstawiona w wersji musicalowej  jest  niezwykle  wzruszająco / ja już się wzruszam rzadko, ale obok dało się  słyszeć wzruszenie innych/ i chociaż  znam ją doskonale przecież z czytanej już dawno książki znów odżyła w mojej pamięci.

źródło

                                                      

   "Nędznicy" Toma Hoopera wzbudzają emocje nie tylko treścią, porywają  swym rozmachem i pięknem, ale również, co się dzisiaj nie zdarza zwykłym obrazom filmowym, wręcz porażają swym  chrześcijańskim przesłaniem, zwycięstwa dobra nad złem i nadziei wypływającej z wiary w Boga.

     Niezwykła przemiana jaka  zachodzi w Jeanie Valjeanie  pod wpływem spotkanego biskupa katolickiego, która sprawia, że przestaje świat nienawidzić i otwierając się na innych czynić dobro wybrzmiewa tu niezwykle mocno i wyraźnie.

    Oglądając film, do którego scenariusz napisał William Nicholson
byłam  pod ogromnym wrażeniem  piękna scenografii, kostiumów, a przede wszystkim  muzyki Clauda - Michela Schonberga i wykonania utworów przez aktorów, którzy się moim skromnym zdaniem znakomicie i  niezwykle przekonująco wcielili w swe role. Na szczególne uznanie zasługują oczywiście:  

Hugh Jackman

Anne Hathaway

       Musicalowa wersja "Nędzników" oszałamia wręcz swoją dynamicznością już od pierwszej sceny i  feerią barw, która zmienia się w zależności od rodzaju scen, w godny podziwu sposób  przeplatając smutek z radością i dając moc wrażeń dla ducha, oka i ucha. 

źródło

źródło

   Śpiewani "Nędznicy" tak mnie zachwycili, że oglądnęłabym ich ponownie, gdyby nie to, że by znów doznać silnych  wrażeń nie tylko natury estetycznej, których dostarczył nam reżyser i plejada znakomicie śpiewających i grających aktorów, a które towarzyszyły mi cały czas podczas seansu, znów musiałabym się wyprawić do stolicy naszego województwa,. Film szczerze polecam wszystkim.