Piąta wiosna - Leszek Długosz.

              PIĄTA  WIOSNA  

         Od tamtej wiosny, piąta już wiosna

         Tu przychodzi

         - Wciąż z  niezawodną  buchalterią. ..

         Relacje światła, ciepła, chlorofilu

         W sumie to jakoś się ułoży

         Przyloty ptaków, rzeki spławność

         Ilości bazi i przylaszczek

         Jakoś to zawsze zbilansuje  się

         Zaokrągli...

         - O reszcie milczmy.

         - Od tamtej wiosny jest oniemiałość

         Jest w  nas

         I pośród nas w tym kraju

         Cios co ugodził

         - Oścień co utkwił

         - Milczenie, strach

         - Fałsz który dławi

         Lepszy tu unik, głowa w piasek

         Lepsze to - nie mój problem

         Bezpieczniej - woda w usta

         - Polacy, nic się  nie stało!

                                 

         Za miskę  strawy?

         Za zdradę, za  łotrostwo  wciąż  bezkarne  

         Wszystko tu jasne

         Lepszy tu  knebel  z chocholej słomy

         - Co to za naród  z wypranym mózgiem  

         - Aż tak się boi?

         Ech współbratymcy, z wami mi dzielić

         Powietrze, mowę

         I  kłaść się  potem  w jedne  groby ?

         O wiosno, chluśnij, uderz

         Zielenią cierpką,  gorzką

         Niepowstrzymaną  

         Bo jeśli sami  milczą

         W tchórzostwie, albo w zmowie ?

         To niech usłyszą choćby, zatwardziali

         Z pradawnych

         I z  niedawnych  mogił:

         Myśmy się tego  po was  nie spodziewali...

         O Wiosno Piąta,

         Z nadzieją taką przychodź

         Z taką wiarą 

 _____________________________________________________ 

Tekst wiersza zaczerpnęłam ze strony Leszka Długosza