Jesień w strofach poezji.

                     Wrzesień pomału zamyka swe podwoje.  Przed nami już październik. Jesień się zadomawia za oknem na dobre. 
Z tej okazji wrzucam kilka strof ukazujących jej piękno.


O październiku.

Jesteś moją prawdziwą rozkoszą.

Miesiącu żurawiny i czerwonych klonów,

Gęsi lecących w czystym powietrzu

od zatoki Hudsona,

Schnących powojów i przywiędłych traw. (...)

                                          Czesław Miłosz 

W październiku spadają owoce

grabów, jesionów, klonów

ostatnie kasztany

barwne liście gruszy

buczynowe orzeszki

przeloty wron na południe

młode zęby wilczków

świat rozdawany

                                             ks. Jan Twardowski

 

(...) Cicho, pogodnie,

W złota żywiole,

Duma zachodnie,

Chełmońskie pole.

                                     Leopold Staff

Coraz ciszej, jesień, wrzesień,

pasma ścielą się po polach,

milkną głosy i kolory,

polska jesień – jak u Pola. (...)

                                     Jarosław Iwaszkiewicz 

Mimozami jesień się zaczyna,

Złotawa, krucha i miła,

To ty, to ty jesteś ta dziewczyna,

Która do mnie na ulicę wychodziła.

(...)

Mimozami zwiędłość przypomina

Nieśmiertelnik żółty – październik.

To ty, to ty, moja jedyna,

Przychodziłaś wieczorem do cukierni. (...)

                                     Julian Tuwim

Jesienne lasy poczerwienione

goreją w cudnym słońca zachodzie.

Witam was, brzozy, graby złocone

i fantastyczne ruiny w wodzie.

Czemu się śmieją te jarzębiny?

Czemu dumają jodły zielone?

Czemu się krwawią klony – osiny?

płyną fiolety mgieł przez doliny

i jak motyle w barwnym ogrodzie

latają liście złoto-czerwone.

                                           Tadeusz Miciński

________________________

strofy pochodzą ze strony  

zdjęcia mojego autorstwa