W niedzieli z poezją Antoni Słonimski i moje bzy.....

                Wprawdzie kasztany jeszcze chyba nie kwitną, bo przecież one dopiero w maju, gdy trzeba się uczyć, by jakoś świadectwo końcowe dobrze wyglądało, ale za to bez w tym roku kwitnie już jak szalony dosłownie oszałamiając mnie swą wonią, gdy się tylko znajdę  w jego pobliżu, a mam taką okazję wiele razy w ciągu dnia.
Chciałam pokazać go tutaj a ponieważ lubię łączyć swoje zdjęcia z poezją więc jak zwykle poszukałam strof o bzie i znalazłam ten przepiękny liryk Antoniego Słonimskiego, który zaczerpnęłam ze strony jednej z bibliotek warszawskich , gdyż niestety wśród mojego zbioru tomików z poezją - co z przykrością stwierdzam - brak wierszy Antoniego Słonimskiego. 

ŻAL

Gdy cię spotkałem raz pierwszy,
Mokre pachniały kasztany.
Zbyt długo mi w oczy patrzałaś-
Ogromnie byłem zmieszany.

Pod mokre płaty gałęzi
Szedłem za tobą w krok.
Serce me trzymał na uwięzi
Twój fiołkowy wzrok.

Dawno zużyte słowa
Wróciły do mnie znów
I zrozumiałem od nowa
Znaczenie prostych słów.

I tak się jakoś stało,
Że bez pachniał - jak bez,
I słowo ''pachnie" pachniało,
I łzy były pełne łez.

Tęsknota, słowo zużyte,
Otwarło mi swoją dal...
Jak różne są rzeczy ukryte
W króciutkim wyrazie ŻAL.

Piękna poezja miłosna. Można się nią upajać jak zapachem kwitnącego bzu, czyż nie? Miłego popołudnia niedzielnego życzę tym, którzy do mnie wpadną z choćby krótką wizytą........