Zofia Ilińska - dwujęzyczna poetka.

                    Czytam teraz książkę Philipa Marsdena.

        Gdy ją kupowałam nie wiedziałam nic ani o jej autorze, ani o jej bohaterce. Inspiracją do nabycia jej był przede wszystkim tytuł związany z Kresami, który sam mówił już wiele na temat ewentualnej tematyki książki.  
Lubię jednak, zanim zaczynam czytać jakąkolwiek książkę,  dowiedzieć się cokolwiek o jej  autorze. Miłym zaskoczeniem więc było dla mnie fakt, że Philip Marsden znał doskonale bohaterkę swej książki  i był od dzieciństwa darzony przez nią  przyjaźnią. Tym razem jednak bardziej zainteresowałam mnie sama jej bohaterka, którą okazała się być polską poetką, która w 1939 roku musiała razem z matką opuścić Kresy na zawsze i osiedliła się po drugim zamążpójściu w Kornwalii. 
Zofia Ilińska, bo to ona i jej matka, Helena, są  bohaterkami książki Marsdena  / zmarła w 1995 roku / tak pisała o swojej matce i sobie :


Przyjechałaś tu dwadzieścia lat temu jako „refugee”.
Dziś masz brytyjski paszport
I prawo do starczej pensji.
Matkę pochowałaś w Irlandii,
Męża pochowałaś w Polsce, nazywanej Rosją
na najnowszych mapach.
Brat twój osiedlił się ostatecznie w Kanadzie.
Córka w Kornwalii hoduje wieprze
i pisze wiersze w obcym języku. 
Synowie na Malajach walczyli z bandytami/ źródło/


Zofia Ilińska była poetką dwujęzyczną i  jak sama o tym się wyrażała "uprawiała bigamię językową", ale bolała nad tym bardzo, że pisze  w języku angielskim.

Jak przeczytałam w artykule -  zamieszczonym  w "Kulturze" z 1996 roku -   Teresy Halikowskiej -Smith,  poetka w ostatnich latach swego życia intensywnie pracowała na cyklem wierszy autobiograficznych, ale niestety nie dane jej było tego dzieła sfinalizować. Wiersze te w/g autorki artykułu, mimo iż napisane w obcym języku, były silnie przeniknięte niepowtarzalnym "genius loci" i atmosferą życia dworu ziemiańskiego na Kresach.