źródło |
Znamię ciemnej grudki czyli Popielec
Od ciemnej grudki prochu, którą smolisz ręce,
Z namaszczeniem rzuconej w Popielcową Środę -
Cichutka radość wzbiera. O, rzuć prochu więcej,
Na warkocz, na czuprynę, w książeczki, na brodę...
Bo przecież od tej grudki - wiosna w drzwiach kościoła.
Będzie więcej spowiedzi i dobrych przyrzeczeń -
Wiele rzeczy skradzionych powróci w czas krótki -
A wszystko się rozpocznie po prostu od Środy,
I właśnie od popiołu... od smolącej grudki.
Z namaszczeniem rzuconej w Popielcową Środę -
Cichutka radość wzbiera. O, rzuć prochu więcej,
Na warkocz, na czuprynę, w książeczki, na brodę...
Bo przecież od tej grudki - wiosna w drzwiach kościoła.
Będzie więcej spowiedzi i dobrych przyrzeczeń -
Wiele rzeczy skradzionych powróci w czas krótki -
A wszystko się rozpocznie po prostu od Środy,
I właśnie od popiołu... od smolącej grudki.
/ks. Jan Twardowski/
Bardzo lubię poezję ks. Twardowskiego. Ale tego wiersza nie znałam.
OdpowiedzUsuńKs. Twardowski był bardzo płodnym poetą. A każdy wiersz to perełka.
UsuńCudny post i jak ten obrazek pięknie pasuje do całości...
OdpowiedzUsuńDziękuję za zaproszenie, ale nie skorzystam, gdyż zrezygnowałam z udziału w części wyzwań. Pozostawiłam tylko te, które nie narzucają mi tematu książki.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam i życzę powodzenia.
piękny wiersz, jak wszystkie ks. Twardowskiego
OdpowiedzUsuń