Nie tylko czytam, czasem oglądam również film . - / Licznik złapany/

  Tak się jakoś składa, że rzadko oglądam  filmy. Do kina mam daleko więc wyjście do niego wiąże się z dużą wyprawą , bo z wyjazdem a na 24 kanałach telewizji naziemnej nie często zdarz się być wyświetlany na prawdę dobry film. Mam też coś w domowej filmotece, którą od czasu do czasu powiększam, mimo iż rzadko z niej korzystam.  Ostatnio jednakże macham na drutach szal dla mojej córy, a ponieważ w tv po południu to już zupełnie nie ma co oglądać sięgnęłam po dwa posiadane filmy.


Na pierwszy ogień poszedł film hiszpańsko-kanadyjski z 2003 roku  "Moje życie  beze mnie". W filmie zagrali aktorzy zupełnie mi nie znani, ale to mi nie przeszkadzało, a nawet dobrze mi było oglądać twarze, których  nigdy do tej pory nie widziałam.
Film opowiada wprawdzie o umieraniu, ale nie ma w nim atmosfery dołującej, gdyż  nie doświadczamy fizycznej strony odchodzenia . Główną bohaterką filmu jest młoda, 23 letnia kobieta, która nagle dowiaduje się, że jest chora na raka i ma góra trzy miesiące życia. Jest żoną i matką dwóch dziewczynek.
Męża poznała, gdy miała 17 lat. Małżeństwo, dzieci, mieszkanie w przyczepie, praca sprzątaczki - to jej życie. Nie tak miało ono wyglądać, nie jest to szczyt jej marzeń a tu nagle wyrok.
Ann zaczyna żyć z tym wyrokiem samotnie, nie mówiąc o swej śmiertelnej chorobie bliskim. Natomiast zapisuje w swym notatniku 10 punktów, które postanawia wykonać  przed śmiercią.
Film można rzec pozbawiony akcji, niespieszny , ale nie pozbawiony ekspresji chociaż nie epatujący rozpaczą zrobił na mnie spore wrażenie.

Drugi z oglądniętych filmów, tym razem francuski  "Jedwabna opowieść" to zupełne przeciwieństwo fabuły "Mojego życia beze mnie", gdyż traktuje on o przyjmowaniu nowego życia.
Bohaterka filmu, młodziutka i śliczna rudowłosa dziewczyna, okazuje się być w ciąży i to  z żonatym mężczyzną. O ciąży nie mówi nikomu poza swym kochankiem, a swój stan i dolegliwości z nim związane tłumaczy chorobą nowotworową.Postanawia urodzić dziecko, które prawdopodobnie będzie dziewczynką i oddać do adopcji. Claire, gdyż tak ma na imię 17-latka, ma talent hafciarski i to sprawia, że zatrudnia ją kobieta, która zajmuje się ozdabianiem ubrań dla najlepszych paryskich domów mody. Opłakuje ona nagłą śmierć swego syna i jest w złym stanie psychicznym. Oczekująca na niechciane dziecko Claire i Pani Melikian zaprzyjaźniają się, i nawiązuje się między nimi serdeczna więź. Dzięki temu Pani Melikian zaczyna się uśmiechać i otwierać na świat zewnętrzny a i Claire przestaje być zamknięta w sobie, zaczyna kochać i podejmuje najważniejszą byc może  decyzję w swym życiu.
"Jedwabna opowieść" to film, w którym jak jedwabną nić,  debiutująca nim,  Eleonore Faucher snuje uroczą i  subtelną opowieść o zwyczajnym życiu, w którym smutek i radość przeplatają się wciąż. Film jest również pozbawiony akcji i niespieszny, jak poprzedni, a ponadto zachwyca pięknymi  kadrami i świetną grą aktorską.
Obydwa filmy należą do obrazów jakie lubię oglądać.


 Na koniec informacja :

 Zabawa, którą ogłosiłam w poniedziałek rozstrzygnięta. Licznik 70000 złapała Aneta Wojtiuk -  Antyśka -  co udokumentowała zdjęciem.
Gratuluję Anecie.