Riko i my - Joanna Chełstowska i Ludwik Kozłowski o kociej ferajnie i ludziach, którzy ją pokochali.)

Wydawnictwo Pierwsze
Warszawa 2013

         Z psami mam do czynienia na co dzień, gdyż mamy ich trzy, z kotami natomiast moje kontakty są sporadyczne, w zasadzie tylko po sąsiedzku lub gdy odwiedzam teściową,  ale mimo to obdarzam dużą sympatią  te mruczące, gdy są zadowolone,  czworonogi. Propozycja przeczytania i zrecenzowania zatem książki o kociej ferajnie i jej barwnym przywódcy Riko przypadła mi do gustu.Trochę się obawiałam, gdyż nie wiedziałam czego się mam spodziewać, ale już sama okładka książki, z której spoglądał na mnie wyjątkowej urody kot o dość czujnym  spojrzeniu pięknych żółto- zielonych oczu zachwyciła mnie i przemówiła na jej korzyść. Obawa okazała się jednak całkiem płonna, gdyż książka o przygodach i tarapatach kociej rodziny okazała się lekturą nader przyjemną, a nawet rzec mogę fascynującą, a przy tym niezwykle  pouczającą.
        Historia  dużej urody kocura Riko, który założył rodzinę z kotką, Szarosrebrną, i zrobił wszystko co było w jego mocy, by zapewnić tej rodzinie poprawę warunków bytowych przykuła moją uwagę jak dobra saga rodzinna. Z ogromnym zainteresowaniem czytałam o perypetiach kociej rodziny, o tym jak sprytnie Riko wkradł się w łaski ludzi z sąsiedztwa, do których zamierzył się z nią  przeprowadzić, o kocich smutkach i radościach, a także  zaufaniu jakie ludzie ci  zdobywali u przygarnianych kotów,  z których powstała z czasem spora futrzasta gromadka o zróżnicowanym  temperamencie.
         Z doświadczenia wiem, że wśród kotów tak raczej się nie zdarza, kocury z natury chadzają swoimi drogami nie dbając o jedną kotkę, a raczej są podrywaczami walczącymi z innymi kocurami o względy wciąż innych kotek. Potomstwo też ich nie interesuje a wręcz odwrotnie, stają się dla niego niebezpieczne i kotki muszą ukrywać przed nimi swoje młode, czego sama byłam świadkiem,  jak dawno temu ukochana kotka moich dzieci, nazywaną przez nich Kajtusiową, przenosiła swoje kocięta z miejsca na miejsce pilnując, by kocur  je nie  dopadł. 
Bohater książki Joanny Chełstowskiej i Ludwika Kozłowskiego jest jednak zupełnie inny. Riko to dzielny, pomysłowy a także rozumny i dobry kot, dla którego kotka Szarosrebrna i kocięta jakie mają są dobrem nadrzędnym, o które dba jak najlepszy ojciec  o swą rodzinę. Niejeden ojciec mógłby się od Rika nauczyć jak być nie tylko odważnym i władczym ale również jak być silnym i łagodnym zarazem, twardym a zarazem delikatnym i wrażliwym, a przede wszystkim jak być wiernym i opiekuńczym, pozbawionym samczego egocentryzmu i egoizmu. 
            Historia Riko wydaje się być nieprawdopodobna, ale skoro autorzy zapewniają, że się wydarzyła na prawdę to wierzę w to i cieszy mnie, że mogłam dzięki nim ją poznać i wejść w środek tej ferajny o różnej maści i temperamencie smucąc się i ciesząc razem z Riko, choćby z powodu odłączenia przez złego poprzedniego gospodarza jednego z kotków od rodziny a później odnalezienia go po długim czasie żmudnych poszukiwań. 
Historia ta dzięki doskonałej znajomości kociej natury jaką zaprezentowała w książce para jej autorów rzuciła zupełnie inne światło na moje postrzeganie tych czworonogów i z tego się bardzo cieszę.  Owszem część kociej mowy i ja do tej pory potrafiłam zrozumieć, ale to maleńki przejaw tego co te zwierzęta swym zachowaniem potrafią przekazać człowiekowi czy też innym zwierzętom. To edukacja, którą chłonęłam ze sporym zainteresowaniem połączonym z przyjemnością czytania.

   Na końcu książki " Riko i my", w której poruszony jest również ważki temat rozdawania i adopcji kotów, autorzy załączyli "Podręczny słownik kociej mowy". Słownik stanowi  istotny element  w odczytywaniu  zachowań swoich pupilów i będzie   bardzo pomocny w kontaktach z tymi akurat  braćmi mniejszymi, jak  nazywał zwierzęta św. Franciszek z Asyżu.

   W zasadzie nie polecam czytanych książek, ale tym razem zrobię wyjątek. Książkę Joanny Chełstowskiej i Ludwika Kozłowskiego "Riko i my" polecam wszystkim, nie tylko posiadaczom i miłośnikom kotów.

Za książkę dziękuję Pani Magdzie z Wydawnictwa Pierwszego.

A przeczytałam ja w ramach wyzwania