Zanim sie ukaże kolejna recenzja.)

                 Zanim ukaże się na blogu  następna recenzja książki , to w króciutkim poście o filmie, który obejrzałam na platformie iplex.pl.

Wybierając film do obejrzenia zazwyczaj kieruję się osobą reżysera lub obsadą , a tu udziałem aktorów przeze mnie cenionych.
To raczej daje mi pewność, że film będzie wart obejrzenia a nie tylko stratą czasu.
Oczywiście to bardzo subiektywne wybory i nie znaczą , że nie daję szansy również tym mniej znanym twórcom i aktorom.

Ale tym razem było , jak zazwyczaj. 

Film "Kocham Cię już od tak dawna", który wyreżyserował Philippe Claudel obejrzałam ze względu na Kristin Scott Thomas, do której mam słabość, a która za pełną dramatyzmu  rolę  w tym filmie była nominowana do Złotego Globu.

źródło

Film produkcji niemiecko-francuskiej , w wersji francuskiej co było dla mnie dodatkowym atutem , gdyż lubię filmy francuskie opowiada o kobiecie, która po 15-tu latach pobytu w więzieniu wychodzi na wolność. Odbiera ją młodsza siostra , u której się zatrzymuje do czasu gdy wynajmie mieszkanie.Siostra o wiele lat młodsza wie tylko , że Juliette została skazana za zabicie własnego dziecka ,ale nic o okolicznościach tego czynu. Nigdy nie odwiedzała Juliette w więzieniu , gdyż rodzice przestali po tym tragicznym zdarzeniu z nią utrzymywać kontakt.
Juliette z dużymi trudnościami,  jednakże przy wsparciu siostry i jej najbliższych , którzy otaczają ją miłością  i serdecznością , wraca po woli do normalnego życia; znajduje chociaż  nie bez problemów  pracę , nowe  uczucie i wynajmuje mieszkanie. 
Film oszczędny w wyrazie, tak jak lubię , w niezwykle delikatny sposób porusza dylematy  moralne obu sióstr. Dla Juliette wynikające z  podjętej przez nią dramatycznej decyzji, która zaprowadziła ją do więzienia i pozbawiła nie tylko wolności , ale  stała się również przyczyną samotności jakiej doznała z   powodu nie zaakceptowania jej czynu przez najbliższych, męża i rodziców. Dla jej siostry natomiast z poczucia winy, że nie przeciwstawiła się gdy dorosła rodzicom , i nie odwiedzała jej w więzieniu.

Film poruszył mnie do głębi swoją wymową chociaż, a może tym bardziej, że jestem przeciw eutanazji.