Tristan 1946 - Maria Kuncewiczowa

     Postanowiłam wziąć udział w wyzwaniu  Marzec z Marią, gdyż pomyślałam, że dobrze by było sięgnąć po Marię Kuncewiczową tym bardziej, że mam jej cztery książki na półkach a nigdy żadnej nie przeczytałam. Jakoś nie ciągnęło mnie do nich. Marii Kuncewiczowej nie znam wcale może dlatego, że za moich czasów,  a do liceum uczęszczałam w latach 60-tych, żadna  jej książka nie była lekturą szkolną.

     Na pierwszy ogień wzięłam powieść "Tristan 1946", która z pewnością nie jest romansem  lecz  książką psychologiczno obyczajową opowiadającą o przypadłości jaką jest miłość a raczej namiętność. Namiętność ta łączy dwoje głównych bohaterów czyli Michała  i Kathleen nazywaną przez Michała Kasią, przy czym związek uczuciowy między  nimi jest tu jakby współczesnym powtórzeniem dziejów Tristana i Izoldy,  bohaterów celtyckiej opowieści. Stąd tytuł powieści w której Michał to odpowiednik Tristana a Kathleen Izoldy.

    Akcja 'Tristana 1946 " toczy się głównie w Wielkiej Brytanii gdzie osiadali polscy emigranci nie mający możliwości powrotu po wojnie do kraju.

   Michał, dziecko rodziców,  których nie łączyła miłość,   pozbawiony czułej miłości matczynej, którą traktował jak przyjaciółkę a nie jak matkę, pozostawiony przez nią w 1939 roku w Polsce, w której zaczęła się okupacja Niemiecka, przeżywa w zasadzie samotnie traumę wojny, powstania warszawskiego, śmierć ojca i jego kochanki  a później obozu.

Wszystko to odbija się negatywnie na jego psychice a traumatyczne wspomnienia, od których nie może się wyzwolić oraz jego egocentryzm sprawiają, że mimo wydawałoby się wielkiego uczucia jakim obdarza Kathleen, nie jest w stanie w związku z nią trwać i opuszcza ją wyjeżdżając za ocean. A wskutek nieporozumień, które stają się ich udziałem nie potrafią już do siebie wrócić. 

     Książka jest interesująca narracyjnie. gdyż mamy tu do czynienia z narracją kilku osób, które przedstawiają fakty dotyczące głównego jej wątku z własnego punktu widzenia. Przy czym ciekawostką jest prowadzenie przez pisarkę narracji Kathleen  jako ciągłość myślową pozbawioną znaków interpunkcyjnych.

   Interesująco nakreślone są również pozostałe postaci występujące w książce co jest jej dodatkowym atutem i  sprawia, że czyta się ją z dużą przyjemnością.

Książkę tę przeczytałam również w ramach wyzwania czytelniczego  Z półki.