Obawiam się, że kiedyś usłyszę „Enter”

       

      Dzisiaj w ten piękny czerwcowy dzień wstałam dość wcześnie i nawet udało mi się po rozkoszować na krótkim spacerze pięknem przyrody i śpiewem ptaków.

             A teraz mała refleksja. 

        Już od dłuższego czasu czytam, czasem codziennie a bywa, że co jakiś czas, blog księdza Mieczysława Puzewicza -  Itirenarium.
Dzisiaj miedzy innymi Ks. Mietek pisał o uzależnieniu od smartfonów i zakończył swój post takim stwierdzeniem:

Postępujcie drogą miłości, zachęca Pan Bóg w Piśmie Świętym. No ale jak Panie Boże, jak? Jak, skoro znowu przyszedł sms (tylko z reklamą, ale zawsze coś)?

Poważny pan stoi pięć metrów przed ołtarzem, właśnie kończę modlitwę eucharystyczną  (ta przed Ojcze Nasz). Szybko znajduje srebrny smartfon, zgrabnie wciska przycisk „Odbierz” i głośno rzuca: „Zadzwoń później, na mszy jestem”. A ja swoje – „Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie, Tobie Boże Ojcze Wszechmogący, w jedności Ducha Świętego,  wszelka cześć i chwała, prze wszystkie wieki wieków”. A lud Boży: „Amen”. Obawiam się, że kiedyś usłyszę „Enter”.

Chociaż to "Enter" brzmi, w tym kontekście, dość humorystycznie to jednak nie ma wesołego wydźwięku.

Młodzi Polacy są przyspawani do smartfonów. Urządzenia trzymają nawet kilka godzin dziennie! Większość się z nimi nie rozstaje nawet w nocy. Telepolis

Ale to już nie dotyczy tylko młodych ludzi, gdyż sama przyłapuję się na tym, że mam go zawsze gdzieś koło siebie i zabieram ze sobą, gdy wychodzę z domu.