Kobieta, którą porzuciłem - Shusaku Endo

     W ramach majowego wyzwania sardegny  trójka e-pik powróciłam do książki, którą od wielu, wielu lat mam w zbiorze i po raz pierwszy czytałam ją również tak dawno.

    "Kobieta, którą porzuciłem", gdyż o tej książce mowa,   wywarła wówczas na mnie silne wrażenie co sprawiło, że  długo pamiętałam o jej bohaterce   i miałam ochotę przeczytać ją jeszcze raz, aż nadarzyła się ku temu okazja właśnie teraz.

     Tokio - tuż po wojnie japońsko - amerykańskiej -  zniszczone, biedne, brzydkie i oni, ubogi student Yoshioka Tsutome pragnący kontaktów fizycznych z dziewczynami oraz Morita Mitsu, wydawałoby się na pozór zwykła, niezbyt ładna dziewczyna, która naiwnie marzy o miłości oglądanej w  filmach z ulubionymi aktorami. Morita jest jednak dziewczyną niezwykłą, dziewczyną o duszy anioła, dobrą i głęboko współczująca innym, która nie zawahała się gdy trzeba było odejść z domu by nie przeszkadzać macosze, jak również by pomagać innym, nawet kosztem utraconych własnych  marzeń. Yoshioka natomiast jest pozbawionym skrupułów młodym człowiekiem nie widzącym nic złego w tym, że wykorzysta dziewczynę .

       Ich krótka znajomość, która odmierzona zostaje w sumie dwoma spotkaniami,  jaką nawiązują po przypadkowym wyborze przez Yoshiko właśnie Mitsu na dziewczynę  dla zaspokojenia swojego popędu seksualnego, pozostawia trwały ślad   w psychikach obojga.

 Morita, dla której randka z panem studentem była spełnieniem marzeń, obdarza go uczuciem i nie rozumie dlaczego ten nie chce kontynuować spotkań i porzuca ją po  wspólnie spędzonej nocy.

Yoshioka natomiast  zapomina szybko o niej, kończy studia, znajduje pracę i narzeczoną a przypomina sobie o Mitsu znów gdy  odczuwa potrzebę posiadania kobiety do zaspokajania swoich  potrzeb seksualnych. Odszukuje ją ale wówczas okazuje się, że ona  jest chora i nie chce się z nim spotykać.

    Mitsu z podejrzeniem trądu trafia do leprozorium, gdzie po pierwszych trudnych chwilach zaczyna się oswajać  z myślą, że jest nieuleczalnie chora. Gdy jednak okazuje się, że diagnoza była zła, a więc nie jest chora, opuszcza leprozorium, ale nie mając co ze sobą zrobić, gdyż  nie posiada rodziny a także pracy, postanawia wrócić i pracować jako wolontariuszka.

    Yoshioka żeni się, jest szczęśliwy i postanawia w przypływie współczucia wysłać życzenia noworoczne Mitsu do leprozorium. Po dłuższym czasie przychodzi list napisany przez zakonnicę, z którego wynika, że Moriko zmarła wskutek odniesionych ran w wypadku. Ta wiadomość zaskakuje go i zmusza do refleksji nad swoim zachowaniem wobec zmarłej dziewczyny.

   Shusaku Endo w swej książce " Kobieta, którą porzuciłem ", nie tylko przybliża czytającemu egzotyczną Japonię, jej odmienne obyczaje i normy moralne, ale również pobudza do refleksji nad samotnością jednostki w społeczeństwie, którą boleśnie odczuwa bohaterka  szczególnie w momencie gdy dowiaduje się, że jest chora jak i wówczas, gdy jako zdrowa powinna odejść z leprozorium.

    Czytając ponownie tę książkę znów zostałam poruszona do głębi jej treścią  i prawdą, którą  uświadomił sobie Yoshioka, "że gdy ktoś choć raz jeden przejdzie przez nasze życie, pozostawia w nim ślad, którego nie można zatrzeć ."

Książkę przeczytałam również w ramach wyzwania " z półki"