Piszę post o "Kocie" Georgesa Simenona już od kilku dni i nie wiem czy w końcu jutro się ukaże, raczej chyba w poniedziałek. A to weny brak, a to czasu do rozpisania się, a wieczorem nie bardzo mi idzie, a rano ciężko dochodzę do siebie...no i tak to trwa.
Ale w związku z tym, że mam kilka fajnych zdjęć naszej cudnie kwitnącej brzoskwini dzisiaj zdecydowałam się znów wrzucić coś z poezji a ponieważ nalazłam ładny wiersz to się nim dzielę. Wprawdzie kwiecie brzoskwini jest w nim tylko wspomniane, ale spodobał mi się bardzo.
Chińszczyzna
Nie, to nie Panią teraz kocham, Pani,
Ani też Panią, Julio, ani Ciebie,
Ofelio, wdzięk Beatrycze mi tani,I Laury oczy nie czynią, żem w niebie.
Ta, którą kocham teraz, mieszka w Chinach,
W wieżycy z bardzo cienkiej porcelany,
Wożą ją w złotobarwnych palankinach
Nad Żółtą Rzekę, gdzie są kormorany.
Oczy ma skośne, kruchość filiżanki,
Stópkę tak drobną, że w dłoni się mieści,
Cerę jaśniejszą niż miedź nocnej lampki,
Paznokcie długie, na nich karmin świeci.
Kiedy przez okno swą wychyli głowę,
Jaskółka w locie włosy jej omiecie,
A dnia każdego składa wiersze nowe
O nagiej wierzbie, o brzoskwini kwiecie.
Théophile Gautier
przekład Jerzy Lisowski
____________________________________________________________________________________
Wiersz zaczerpnęłam ze strony bloga Viridarium poetyckie.
Pięknie kwitnie:)
OdpowiedzUsuńPiękne zdjęcia i piękna poezja.
OdpowiedzUsuń